Help, wat moet ik schrijven?
De computer staat aan, word (of een andere tekstverwerker) staat open en je zit er helemaal klaar voor. Maar dan? Hoe begin je? En wat ga je schijven?
In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw was er een legendarische copywriter, Eugene Schwartz (1927-1995), die daar een hele simpele methode had. Zo simpel en zo effectief, dat deze vandaag de dag nog steeds werkt.
Het bestaat uit twee onderdelen:
1. Research
Schwartz deed ontzettend veel onderzoek naar de onderwerpen waarover hij schreef. Hij claimde dat hij na afloop meer over het product wist dan degene die het gemaakt had. Zoveel tijd en energie stak de Amerikaan in het voorbereiden. Heel logisch. Als copywriter moet je echt letterlijk onderdompelen in het onderwerp waarover je schrijft. Anders past het niet bij het bedrijf waarvoor je de opdracht uitvoert. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.
2. Schrijven
Dan wacht na het harde werken het schrijven zelf. Voor velen een gruwel. Want wat ga je nou daadwerkelijk schrijven?
Schwartz had nooit een writersblock. Iedere week voltrok zich bij hem volgens hetzelfde principe: hij schreef vijf dagen lang, maximaal drie uur per dag. Met die beperkte schrijftijd deed Schwartz ontzettend goede zaken. Hij leefde op stand in Manhattan en werd een groot kunstverzamelaar. Wanneer hij ging schrijven, zette hij de prikklok in de keuken op 33:33 minuten. In die periode mocht hij van alles:
– Koffiedrinken
– Naar buiten staren of naar de muur
– Of gewoon niets doen
– Hij kon de advertentie schrijven
– Hij mocht niet zijn stoel verlaten
– Hij mocht niets anders doen
Dat waren de enige regels die eraan verbonden waren. Zo creëerde Schwartz in totaal negen boeken, duizenden advertenties en had hij een gigantisch mooi leven.
Het is een werkwijze. Je kunt het proberen of niet, je kunt er zelfs om lachen.Maar je kunt niet zeggen dat het voor Schwartz niet heeft gewerkt. Dus het zou op z’n minst het proberen waard kunnen zijn.
Zelf plan ik nu drie momenten in de week a drie uur voor het schrijven van artikelen zoals deze. Het is tikken tegen een deadline, maar dat ben ik wel gewend vanuit de krantenwereld. En ook daar bleek dat zo’n korte tijdcyclus bij bijvoorbeeld late avondwedstrijden de creativiteit ten goede kwam. Na al die jaren werkt zijn methode dus nog steeds.